Het Thuisfront

Kun jij een wens noemen die in je huidige leefsituatie moeilijk te realiseren is waarvoor een woongroep wel de power zou kunnen hebben ?

Wie deze pagina te lang vindt, voelt zich misschien meer thuis bij het visie-document of deze checklist.

Korte terugblik

Je hebt wel eens nagedacht over je toekomstige woonsituaties, hoe je het zou willen en hoe het waarschijnlijk gaat uitpakken. Je hebt wel eens overwogen om je bij een woongroep aan te sluiten. Misschien zelfs wel eens van een aantal woongroepen wat teksten doorgenomen. Op een of andere manier hebben die je niet over een streep gekregen.

Dat kan bijvoorbeeld het simpele feit zijn dat het voor jou niet aantrekkelijk is om in een groep te stappen waar velen elkaar al een hele tijd kennen. Maar er kunnen ook meer inhoudelijke redenen zijn geweest. Het leek allemaal net niet genoeg op het ideale plaatje. Je hebt zelfs wel eens met het idee gespeeld een woongroep te beginnen. Vraag één was natuurlijk: hoe kom je aan medestanders, geloofsgenoten? Bij zeker 94% van de mensen vind je sowieso geen gehoor.

Onze plannen

Maar hier heb je een kaartenbak in handen met mensen die een heel eind met je mee kunnen denken.

Wij zijn een groep die op zoek is naar geestverwanten en een hotel (of iets wat er op lijkt) met 100 kamers voor permanente bewoning.

Woongroepen zijn er in allerlei soorten en maten. Sommige zijn gecentreerd rond een geloof, andere zijn 55+. Deze groep is op zoek naar de grootst mogelijke mix van leeftijden, hobby's, beroepen en smaken. Als een voorstel in zo'n groep een meerderheid vindt, dan moet het wel een goed voorstel zijn geweest.

Elke woongroep heeft ook zijn eigen evenwicht tussen gezamenlijkheid en individualiteit. In sommige woongroepen delen de leden niet eens een voordeur.

In deze vereniging wordt geprobeerd een groep te bakken waar het aantal mensen en het niveau van samenwerking (veel) groter is dan we in bestaande projecten zien. Het idee is om de uitgaven en de arbeidstijd die je nu aan woning en huishouden besteedt in de groep te steken. Hoeveel ben je daar nu aan kwijt? Dat meen je niet. OK, en nu seriously. Onze schatting gaat richting 200 euro en 20 uur per persoon per week. De opbrengst zal gelijkenissen vertonen met een club mediterranee. Wat als je voortaan op je sloffen naar gitaarles kan, naar de crèche, naar het zwembad, naar de fitness, naar de boekenkring, omdat er heel veel inpandig is.

Een vereniging waarvan de leden niet alleen de klanten zijn van het hotel, maar ook het personeel en ook het management. Een team zonder hiërarchie. Dit project wordt niet aangedreven door een woningbouwvereniging met een eindeloos reclamebudget of een makelaar die zijn leegstand probeert te bestrijden of een geprivatiseerd welzijnsbedrijf dat een extramuraal bezuinigingsconcept uit de hoed heeft getoverd. Enkele leden adverteren wat op eigen risico. Deze formule heeft voor- en nadelen. Niemand gaat er rijk van worden maar de voortgang hangt ook voor 100% af van jou. Er is geen verdienmodel en ook geen stamhoofd dat je de schuld kunt geven als er iets fout of langzaam gaat, maar er is ook geen stamhoofd dat er met de credits van jouw bijdragen vandoor gaat.

Iets voor jou ?

De glaasjes bier staan nog niet op de bar, dus het moment om je woning van de hand te doen is nog niet gekomen. Je kunt je wel mengen in de gedachtenwisselingen op de site en tijdens bijeenkomsten. Je kunt je van je beste kant laten zien, dat doen de anderen ook. Ben jij zo'n tiep dat alles beter weet? Prachtig. Dat kunnen we heel goed gebruiken. Je kunt proberen betere oplossingen te geven dan wie dan ook voor de vragen die over tafel komen. Die paar minuten per week zijn goed besteed. Je loopt een reëel risico dat je bij een aantal mensen na verloop van tijd het gevoel krijgt dat je die inderdaad wel als buren wilt in die zelf ontworpen binnenstraat en wilt begroeten bij de na-het-werk-borrel in het clubhuis.

"Waarom zou ik moeten overwegen me bij een woongroep aan te sluiten? Ik heb geen problemen."

Over het algemeen wordt het wapen van het groepswonen pas tevoorschijn gehaald wanneer het wonen in een Vinex-wijk iemand om wat voor reden ook boven het hoofd groeit. Dat is discutabel. Het leven in een woongroep is niet per se lichter, het staat juist in een hogere versnelling. Deze groep is van mening dat groepswonen juist handig is voor mensen die buiten de woongroep prima hun boontjes aan het doppen zijn, die niet in een woongroep hoeven, maar die zin hebben in een woongroep. Niet uit opoffering, maar uit pure berekening.

Vrijwel iedereen heeft ervaring met de overgang van een één naar een tweepersoons huishouden. Meer feedback, minder privacy. Meer van dit, minder van dat. Vrijwel niemand streeft naar een eenpersoons huishouden. Zo die drang al bestaat is het over het algemeen een tijdelijke. Maar waarom zou je die schaalvergroting laten stoppen bij twee? Stoppen de voordelen van schaalvergroting bij twee?

Er zijn veel redenen waarom de vinex-wijk zich in een grote populariteit kan verheugen. Voor bijna alle denkbare ambities biedt de vinex-wijk alle ruimte. Als je veganistisch wilt leven hoef je dat niet uit te stellen tot je in een woongroep woont.

De opbrengsten

Maar het kerngezin brengt ook nogal wat begrenzingen en ook verspilling met zich mee, van voedingswaren, van energie, fossiele, maar vooral ook menselijke energie. In één straat wordt tientallen keren hetzelfde wiel uitgevonden. Een groep geeft mogelijkheden om bedrijfsmatige begrippen als schaalvoordelen richting huishouden te brengen.

Om één voorbeeld te geven: De 100 mensen van de woongroep hadden in de Vinex-wijk 40 keukens. Als je die 40 keukens bij elkaar doet, krijg je een gigantische keuken, veel groter dan je nodig hebt voor 100 mensen. Daar kan wel een stuk af voor een bibliotheek. En nog een stuk voor een fitness-ruimte. Enzovoort. De keuken is meestal het duurste deel van het huis.

In die 40 keukens lagen gemiddeld 12 messen, want die twee keer per jaar dat je een feestje geeft, wil je je gasten niet met de handen laten eten. Na de samenvoeging lagen er dus 480 messen in de keuken. Voor 100 mensen. OK, die hebben ook wel eens eters van buiten over de vloer, maar meer dan 200 heb je er echt niet nodig. Die messen krijgen dan niet veel rust meer, ze liggen of in de afwasmachine of iemand is er zijn eten mee aan het snijden. In een la komen ze bijna nooit, maar dat is niet erg. Dat is juist perfect. Heb je dus een overschot van 280 messen. Veel aanleiding om een tweedehands markt aan te boren.

Er zijn oneindig veel meer voorbeelden te bedenken van schaalvoordelen als je er eenmaal oog voor krijgt. Honderd mensen in de vinex-wijk hebben:

7 leesmappen



20 bladerenblowers
23 grasmaaiers
6 oppassen
60 stofzuigers
57 tom-tom's. Een GPS wil helemaal geen 353 dagen per jaar opgeslagen liggen.
44 keer uitzoeken welke struik gedijt rechtsachterin de tuin
172 honden (de een nog liever dan de ander)
9 caravans
37 keer uitzoeken wie de afwasmachine kan repareren
64 kerstbomen
17 abonnementen op de Viva
8 uitlaatservices
71 tweedehands auto’s
323 poezen (inderdaad, de een nog liever dan de ander)
24 hypotheekadviseurs
65 doodlopende kredieten
15 rechtszaken tegen woekerpolis-pensioenfondsen
32 kabelabonnementen
29 glasvezelverbindingen
100 keer verantwoordelijkheid voor de brandveiligheid
100 keer verantwoordelijkheid voor de waterdichtheid, van het dak, de leidingen, de slangen

Natuurlijk zou de economische structuur gigantisch wijzigen als iedereen in een woongroep zou gaan wonen. Sommige sectoren gaan groeien, andere zullen het niet overleven. De besparingen gaan natuurlijk op een andere plek uitgegeven worden. Moeilijk voorspellen waar de groep zijn besparingen aan gaat uitgeven. Misschien aan een vakantiehuisje in de Dordogne. Maar na een tijdje gaat dat ook weer besparingen opleveren. What's next? Misschien neemt de vereniging een kok in dienst om de creativiteit in de keuken een boost te geven. Gaat dat ook weer besparingen opleveren? Waarschijnlijk niet. Dan moet de behoefte om in de stad te gaan eten wel heel spectaculair afnemen.

klik om te sluiten

OK, nog eentje dan. Wat moet een kerngezin met een hele rode kool?

De economische businesscase is bikkelhard. De sociale businesscase is een ander verhaal. Niet iedereen is in staat om in een groep te wonen en gelukkig te blijven. In ieders dromen zeggen de huisgenoten de dingen die je horen wilt. In werkelijkheid zeggen de huisgenoten wat de huisgenoten zelf willen zeggen.

Wat nu ?

Heb je andere vragen? Je kunt contact zoeken via mail.

Kijk lekker rond en als je aanknopingspunten ziet of zin krijgt om mee te schrijven, dan kun je een account aanmaken. Er is nu nog geen toelatingstraject. Voorlopig is er maar één verplichting. Minstens één keer per week inloggen, op een van de pagina's minstens één letter toevoegen en op opslaan drukken.

Als je het idee hebt gekregen "Wow, wat een gaaf project, bouw dat hotel volgens ontwerp 3 en geef me onmiddellijke een seintje als mijn kamer gereed is om mijn spullen naar binnen te dragen", dan moet je je zeker aanmelden, maar dan beter bij een andere woongroep.

Het globale plan voor de nabije toekomst is:

• Ongeveer zeven mensen verzamelen die het goed genoeg met elkaar kunnen vinden om een aantal maanden samen te werken aan het promoveren van het project tot het niveau van een vereniging. Dat betekent:
  • te boek staan als een van de founding fathers
  • de statuten in een staat brengen dat ze een aantal jaren geen wijzigingen nodig hebben
  • een notaris zoeken
  • naar de Kamer van Koophandel
  • een bank selecteren om een rekening te openen
• Vervolgens is er wat geduld nodig om een groep te laten ontstaan die groot genoeg is om iets tot stand te kunnen brengen. Geduld is niet alleen maar vervelend. De zin van reizen zit niet alleen in het aankomen. Met een baby kun je ook lachen, ook al woont hij nog niet op kamers. De contacten in dit netwerk kun je ruimschoots voordat je een pand deelt, gebruiken om samen naar een tentoonstelling te gaan of om spulletjes te ruilen.
• Regelmatig bijeenkomen. Hier ontstaat eigenlijk meteen de overlegstructuur die ook het hotel zal managen zodra en zolang dat bestaat. Alleen in deze fase zal het vooral niet gaan over de lopende zaken, maar meer over de principiële keuzes: ontwerp, locatie. In deze fase zullen de leden de vereniging ook financieel moeten gaan steunen o.a. om vergaderzaaltjes te kunnen huren. En vooral veel lachen in deze fase. Meedoen moet zich meteen terugverdienen, niet pas over vijf jaar.
• Een huurpand zoeken dat hoogstwaarschijnlijk niet de definitieve locatie zal zijn, maar dat goed genoeg is om de groepseffecten te gaan incasseren. Tot dit punt heeft de groep alleen nog maar energie gekost, die naast het gewone bestaan geïnvesteerd moest worden. Je zult voortaan niet veel supermarkt meer van binnen zien, we hebben tenslotte wel iets beters te doen. Deze fase overslaan klinkt aantrekkelijk, maar het hoofdstukje geldschieters zoeken in de volgende fase loopt waarschijnlijk soepeler als de vereniging enige staat van dienst heeft opgebouwd qua stabiele cashflow en liefst ook een spaarpot. Dan heb je de mogelijkheid om toe te slaan, als er een hotel om van te dromen failliet gaat. En vooral veel lachen in deze fase.
• Doorstart naar pand in eigendom. Waarschijnlijk zal niets bestaands voor voldoende leden voldoen. Een pand om trots op te zijn, kan een bindende factor zijn, dus zullen er heipalen de grond in moeten. Kavel zoeken, architect zoeken, geldschieters zoeken, helpen op de bouwplaats. Aanvankelijk zal het gebouw vermoedelijk tamelijk basic zijn zonder golfslagbad e.d. Naarmate we uit de rode startcijfers komen, kunnen we het gaan opleuken. Maar vooral veel lachen in deze fase.